یاد کودکی 
آستین پفی معرف حضور همه هست؛ آستینی که در دوران کودکی و در لباس‌های دخترانه محبوبیت زیادی دارد. البته این مدل آستین‌های کوتاه و باد کرده ریشه تاریخی دارند و در لباس‌های تاریخی زنانه استفاده می‌شد و در دهه 70 میلادی هم دوباره رونق یافتند اما این روزها مصرف‌شان محدودتر شده است.
دنیای تنوع 
آستین لنترن در اصطلاح خودمان، آستین دوتکه است و گروه گسترده‌ای از آستین‌ها را شامل می‌شود. کلیه آستین‌هایی که در طول آستین برش می‌خورند و تکه‌ای اضافه می‌شود، در گروه دوتکه‌ها جای می‌گیرند.
گل برای گل 
آستین گلبرگی در گروه آستین‌های کوتاه جای می‌گیرد. در این مدل آستین دو تکه پارچه روی هم قرار می‌گیرند و فرم گلبرگ یک گل را ایجاد می‌کنند، در نتیجه به این اسم نامیده می‌شود. این مدل آستین به دلیل ظرافتی که در طراحی دارد، در پیراهن‌های زنانه کاربرد زیادی دارد.
زنگوله‌ها به صدا درمی‌آید
در زبان فارسی، به آستین‌هایی که بلافاصه از حلقه آستین با شیب قابل توجهی گشاد می‌شوند، آستین کلوش گفته می‌شود اما در فرهنگ انگلیسی به آن آستین زنگوله‌ای گفته می‌شود چون فرمی شبیه زنگوله دارد. آستین کلوش دست طراح را در کوتاه و بلندی و همچنین میزان گشادی باز می‌گذارد.
میراث رونسانس
آستین ژولیتی، یادگار دوران رنسانس در ایتالیاست. طرحی از سال 1820 که تاکنون می‌توانست به فراموشی سپرده شود اما با رومئو و ژولیتی که زفیرلی، کارگردان ایتالیایی در دهه 60 میلادی ساخت، باعث شد بار دیگر این مدل آستین در دنیای لباس محبوب و پرطرفدار شود؛ آستینی پف کرده که آستین تنگ بلندی به آن اضافه می‌شود.
پیشنهاد ژاپنی‌ها 
مدل آستین کیمونو که این روزها هم بازار گرمی دارد، هدیه‌ای از لباس سنتی ژاپنی‌هاست. آستین کیمونو، آستینی است که روی پارچه اصلی همراه با قسمت اصلی لباس، برش می‌خورد و جداگانه به لباس دوخته نمی‌شود. در این مدل، حلقه آستین وجود ندارد و دست طراحان برای خلق مدل‌های مختلف باز است.
امانتی از کلیسا 
روزگاری پیراهن‌هایی که اسقف‌ها به تن می‌کردند، آستینی متفاوت داشت. به جای نمونه‌های رایج که در بالا پف داشتند و در پایین تنگ می‌شدند، انتخاب اسقف‌ها آستین‌هایی بود که در بالا معمولی بودند و در پایین گشاد می‌شدند. در نهایت هم با اضافه کردن یک مچ سه تا پنج سانتمیتری جمع می‌شدند. این مدل آستین، این روزها در کار طراحان کاربرد زیادی دارد؛ به خصوص در انواع بلوزها و پلیورهای زنانه.
پر از قصه 
در روزگاری که جامعه غرب به قشر اشراف و رعیت تقسیم می‌شد، در مقابل لباس‌های تجملاتی اشراف، رعیت‌ها بلوزهایی می‌پوشیدند که آستین‌های گشادی داشت و در قسمت پایین مچ می‌خورد. به دلیل خاطره همان روزها، به این مدل آستین در فرهنگ انگلیسی، آستین دهقانی گفته می‌شود اما همین آستین، پررنگ‌تر از نمونه‌های تاریخی دیگر در دنیای لباس باقی مانده و طراحان از آن استفاده می‌کنند.
حرفی تازه 
آستین رگلان، آستینی یک تکه است که با قد کوتاه، سه ربع یا بلند طراحی می‌شود. نکته قابل توجه در آستین رگلان، محل اتصال آن به لباس است. این آستین به جای حلقه آستین، از طریق برشی که از زیر بغل تا کنار گردن می‌رود به لباس دوخته می‌شود و برشی متفاوت در لباس ایجاد می‌کند. آستین رگلان در مانتو، پالتو، کت و. . . کاربرد زیادی دارد.
محبوب این روزها 
آستین دلمان، برداشتی آزادانه از آستین کیمونو است چون این مدل آستین جداگانه به لباس دوخته نمی‌شود، بلکه آستین دلمان از نزدیکی کمر برش می‌خورد و آستین گشادی خلق می‌کند که اصولا با یک آستین تنگ در انتها تمام می‌شود؛ البته این موضوع به نظر طراح بستگی دارد. آستین دلمان روزهای پررونق و باشکوهی را در میان طراحان برجا می‌گذارد.
از روزهای دور 
اگر آستین پفی به خانواده آستین‌های بلند بپیوندد، این مدل آستین شکل می‌گیرد که در بالا پف کرده و تا آرنج به تدریج باریک می‌شود و در نهایت یک آستین ساده تا مچ دست ادامه پیدا می‌کند. این مدل آستین اولین بار در سال 1824 در لباس‌های زنانه و مردانه دیده شد. 60 سال بعد یعنی در سال‌های 1890 بار دیگر رونق پیدا کرد و هنوز می‌توان ردپای آن را در کارهای طراحان دید. در اصطلاح به این مدل آستین ژیگو هم گفته می‌شود.
منبع : برترین ها
